Η ώρα είναι 7:30 το πρωί και τρέχω στην παραλία δίπλα στο κύμα. Η ζέστη είναι ακόμα υποφερτή αν και η υγρασία από την θάλασσα κυριολεκτικά φαίνεται καθώς κοιτάζω την πρωινή ομίχλη που απλώνεται στον κόλπο. Ο ρυθμός είναι χαλαρός, άλλωστε στην άμμο δεν πάω να τρέξω για χρονόμετρο και προτιμώ να απολαμβάνω το τοπίο. Χαιρετώ σηκώνοντας το χέρι μου έναν δρομέα κι εκείνος μου γνέφει την απάντηση του. Χωρίς λόγια ξέρουμε κι οι δυο ότι κάνουμε κάτι που μας γεμίζει και αξίζει γι αυτό να θυσιάσουμε τον πρωινό μας ύπνο. Πιο κάτω βλέπω και άλλους δρομείς, άλλοι με τα μαγιό και ξυπόλητοι κι άλλοι με αθλητικά και δρομικά παπούτσια, υπάρχει όλη η γκάμα από τους πιο περιστασιακούς μέχρι τους πιο συστηματικούς αθλούμενους. Ακόμα κι αυτοί που δεν τρέχουν έχουν βγει για πρωινό περπάτημα στην παραλία.
Σε επόμενη προπόνηση στην άσφαλτο βλέπω κι άλλους δρομείς τακτικά: Μια γυναίκα που τρέχει μαζί με τον σκύλο της και ένα πατέρα που τρέχει μαζί με τον γιο του (δεν τους ρώτησα αλλά είμαι βέβαιος από την ομοιότητα). Φυσικά ο σκύλος είναι δεμένος με λουρί καθώς τρέχει δίπλα στην αφεντικίνα του, για να προλάβω και την φοβισμένη ερώτηση του φίλου μου του Τρεχαλάκη.
Έγιναν ξαφνικά όλα τόσο τέλεια; Άρχισαν να γυμνάζονται σε τόσο μεγάλους αριθμούς οι Έλληνες; Βρίσκομαι στον παράδεισο των δρομέων, ή μήπως ...
Ο δρομέας που τρέχει παρέα με τον γιο του μου απαντάει στο χαιρετισμό μου με ένα χαμογελαστό: "Good morning" και πιο κάτω η δρομέας με τον σκύλο με χαιρετάει: "Guten morgen". Δυστυχώς η ειδυλλιακή εικόνα δεν είναι αληθινή. Βρίσκομαι στην Πελοπόννησο και μένω σε ένα ξενοδοχειακό συγκρότημα όπου οι μισοί σχεδόν πελάτες είναι Γερμανοί μαζί με μερικές ακόμα εθνικότητες όπως Ολλανδοί, Άγγλοι, Γάλλοι και Ρώσοι. Θα πρέπει να προσθέσω για να μην φανώ ως απόλυτα απαισιόδοξος, ότι άκουσα και μερικές καλημέρες ως απάντηση αλλά αν κράταγα στατιστικές είμαι σίγουρος ότι το ποσοστό θα ήταν πολύ χαμηλό.
Πάντως οι διακοπές είναι η μόνη περίοδος που τρέχω και νιώθω απόλυτα φυσιολογικός κι όχι σαν κάτι το αξιοπερίεργο. Βέβαια όταν πέρασα για πρώτη φορά με το ποδήλατο μου μέσα από ένα γειτονικό χωριό ένιωσα να με κοιτάνε σαν τον εξωγήινο μια και σίγουρα δεν είχαν ξαναδεί ποδηλάτη με πλήρη ποδηλατική εμφάνιση και φυσικά πολύ περισσότερο δεν είχαν ξαναδεί ποδήλατο δρόμου με αερόμπαρες τριάθλου-χρονομέτρου. Οπότε για να προλάβω και την επόμενη σας ερώτηση να σας πω ότι η προπόνηση περιλάμβανε και πολύ κολύμπι μια και ο επόμενος αγώνας-στόχος είναι Τρίαθλο τον Σεπτέμβριο.
Καλές διακοπές σε όσους δεν έχουν πάει ακόμα και φυσικά καλές προπονήσεις!
