Γιατί τρέχουμε;

Πριν υπάρξουν τα αθλήματα, πριν υπάρξει ο σύγχρονος πολιτισμός, πριν την γέννηση της τεχνολογίας το τρέξιμο ήταν για τους ανθρώπους το κυνήγι της λείας και ο υπέρτατος στόχος η επιβίωση. Αν εξαιρέσουμε κάποιες μοντέρνες λεπτομέρειες όπως τα ρούχα και τα παπούτσια του κυνηγού οι εικόνες είναι ίδιες κι απαράλλαχτες εδώ και χιλιάδες χρόνια στην έρημο Καλαχάρι της Αφρικανικής ηπείρου. Υπάρχει άραγε κανένας που να αμφισβητεί την προέλευση του αρχέγονου ταλέντου των σύγχρονων Αφρικανών δρομέων;

Υστερόγραφο: Επειδή στις μέρες μας γίνεται πολύς λόγος για το σύγχρονο κυνήγι σας καλώ να δείτε τον σεβασμό με τον οποίο αντιμετωπίζει ο δρομέας-κυνηγός της φυλής των Σαν το θήραμα. Μετά από έναν αγώνα επιβίωσης με ίσους όρους για κυνηγό και θήραμα ο κυνηγός ευχαριστεί την φύση που του χάρισε τροφή για τον ίδιο και την φυλή του και εξαγνίζεται για τον θάνατο του θηράματος.

Rudy Garcia-Tolson άλλος ένας Ironman

Στις 22 Νοεμβρίου τερμάτισε το Ironman Arizona με χρόνο 16 ώρες 6 λεπτά και 27 δευτερόλεπτα, κολύμπησε τα 3,8 χιλιόμετρα σε 1:00:42 ποδηλάτησε 180 χιλιόμετρα σε 8:44:45 και έτρεξε 42,195 μέτρα σε 6:00:22. Είναι ο πρώτος στην ιστορία Τριαθλητής που τερματίζει Ironman με 2 τεχνητά πόδια πάνω από το γόνατο. Τα λόγια είναι πολύ φτωχά για να εκφράσω τον θαυμασμό μου.

Σημείωση:
Ο Scott Rigsby για τον οποίο έγραψα παλιότερα εδώ:
http://42195-meters.blogspot.com/2008/01/scott-rigsby.html
έχει τεχνητά πόδια κάτω από το γόνατο.

Τα σχόλια του κ. Οικονόμου στην ΝΕΤ

Για λόγους αντικειμενικότητας ιδού και το επίμαχο σημείο της εκπομπής Πρώτη Γραμμή. Ο κ. Οικονόμου ξεκινάει τον σχολιασμό του λέγοντας: "Την Κυριακή θα γίνει κόλαση στην Αθήνα!" Δείτε το βίντεο και κρίνετε μόνοι σας:



Την Δευτέρα μετά τον αγώνα ο κ. Οικονόμου, αφού έχουν γίνει πολλά τηλέφωνα, φαξ και e-mail διαμαρτυρίας από δρομείς, αρχίζει να αλλάζει γραμμή στην Πρώτη Γραμμή:
"Μα εμένα μου λες για τον Μαραθώνιο, εγώ είμαι οπαδός" λέει στον κ. Λυριτζή.



Να σημειώσω ότι προς τιμήν του ο κ. Λυριτζής διαχώρισε την θέση του και τις δύο ημέρες, ενώ ο κ. Οικονόμου όχι μόνο δεν ζητάει συγνώμη για το ατόπημα του αλλά προσπαθεί να μας πείσει ότι αναφερόταν "σε διάφορους Χλιμίτζουρες που κλείνουν τον δρόμο με πέντε ποδήλατα" κι όχι στον Κλασικό Μαραθώνιο, εκτιθέμενος ακόμα περισσότερο.

Υ.Γ. Ξεκίνησα αυτό το blog για να γράφω για θέματα που με εμπνέουν. Είναι η πρώτη και τελευταία φορά που αναρτώ βίντεο για θέμα που με θλίβει και με θυμώνει, σας υπόσχομαι ότι δεν θα επαναληφθεί.

Ανοιχτή επιστολή προς δημοσιογράφο

κ. Οικονόμου

Την προηγούμενη Κυριακή 2 Νοεμβρίου 43.000 δρομείς έτρεξαν τον Μαραθώνιο στην Νέα Υόρκη που έχει πληθυσμό 19 εκατομμύρια (σχεδόν διπλάσιο από τον συνολικό πληθυσμό της χώρας μας). Κανένας δεν βγήκε να διαμαρτυρηθεί για το κλείσιμο των δρόμων σε μια πόλη που έχει από ένα από τα χειρότερα προβλήματα κυκλοφοριακής συμφόρησης στον κόσμο, γιατί η διεξαγωγή του Μαραθωνίου είναι μια μεγάλη γιορτή για την πόλη της Νέας Υόρκης. Οι συγκρίσεις δικές σας.

Σας υπενθυμίζω ότι να οφείλετε να ενημερώνεστε πριν εκφράσετε άποψη σε ένα δημόσιο μέσο, αν ως ιδιώτης είστε κατά του αθλητισμού αυτό είναι δικαίωμα σας, αλλά ως δημοσιογράφος που εργάζεστε σε ένα κρατικό μέσο που δεν έχει στόχο τις ακροαματικότητες αλλά το να προάγει τον πολιτισμό, την παιδεία και την υγεία είναι ανεύθυνο από μέρους σας να εκφράζετε τέτοιες απαράδεκτες απόψεις κατά της διακοπής της κυκλοφορίας λόγω της διεξαγωγής του αγώνα του Μαραθωνίου.

Σε μια χώρα σαν την δική μας στην οποία κάθε χρόνο σβήνει από τον χάρτη μια πόλη σαν την Πρέβεζα μια και χάνονται 20.000 ζωές λόγω του καπνίσματος, που οι δείκτες της παχυσαρκίας και των καρδιοπαθειών μας φέρνουν στην αρνητική πρώτη θέση της Ευρώπης είναι εγκληματική αμέλεια να στρεφόμαστε κατά της μειοψηφίας των συμπολιτών μας οι οποίοι δια μέσου της άσκησης αποτελούν ζωντανό παράδειγμα του υγιεινού τρόπου ζωής που δυστυχώς έχει εγκαταλείψει η πλειοψηφία των Ελλήνων.

Να σας ενημερώσω ότι το 2010 συμπληρώνονται 2500 χρόνια από την διεξαγωγή της μάχης του Μαραθώνα, την ημέρα του Μαραθωνίου αφήστε το αυτοκίνητο σας και ελάτε στο Καλλιμάρμαρο να δείτε μοναδικές εικόνες από τον τερματισμό χιλιάδων ανώνυμων αθλητών. Ελάτε να δείτε ότι οι δρομείς δεν είναι μνησίκακοι και θα συγχωρέσουν την απερισκεψία σας να καταφερθείτε εναντίων τους. Είμαι βέβαιος ότι θα φύγετε από το Στάδιο καλύτερος άνθρωπος από ότι ήρθατε λαμβάνοντας μαζί με όλους τους άλλους θεατές το μεγάλο μήνυμα του Μαραθωνίου το οποίο μεταφέρουν οι σύγχρονοι αγγελιοφόροι-αθλητές διατρέχοντας τα 42 χιλιόμετρα του προσωπικού τους άθλου:


Το νικάν αυτόν, πασών νικών πρώτη τε και αρίστη.

Το να νικάς τον εαυτό σου είναι η μεγαλύτερη και σπουδαιότερη από όλες τις νίκες.

Πλάτωνας

Υστερόγραφο:

Αφορμή για την παραπάνω ανοιχτή επιστολή που φυσικά στάλθηκε με e-mail προς την εκπομπή Πρωινή Γραμμή του τηλεοπτικού σταθμού της ΝΕΤ ήταν τα σχόλια εναντίον του μέτρου της διακοπής της κυκλοφορίας των οχημάτων και υπέρ των ταλαιπωρημένων οδηγών των αυτοκινήτων όπως τα διατύπωσε ο δημοσιογράφος κ. Δημήτρης Οικονόμου και μεταδόθηκαν κατά την διάρκεια της εκπομπής της Παρασκευής 6/11/2009, δύο ημέρες πριν την διεξαγωγή του χτεσινού Μαραθωνίου.

Αντίο κύριε Χρήστο

Πάντα ήθελα να γράψω ένα άρθρο για τον κύριο Χρήστο Βαρτζάκη και νιώθω πολύ υπερήφανος που μίλησα μαζί του και του έσφιξα το χέρι σε κάποιον αγώνα στον Άγιο Κοσμά, στον οποίο ο ακούραστος κύριος Χρήστος είχε έρθει ως θεατής. Για μένα ο Μαραθώνιος είναι ατομικό αγώνισμα αλλά ταυτόχρονα και μια σκυταλοδρομία: Από τον Σπύρο Λούη και τον Χαρίλαο Βασιλάκο, στον Χρήστο Βαρτζάκη, στον Στέλιο Κυριακιδη και τον Μιχάλη Κούση. Ποιός από μας θα έτρεχε Μαραθώνιο αν δεν υπήρχαν όλοι αυτοί οι προπάτορες του αθλήματος; Αν και είμαστε πολύ λίγοι μπροστά σε τέτοιους τεράστιους αθλητές κουβαλάμε κι εμείς την σκυτάλη της παράδοσης και τρέχουμε στα βήματα τους όταν τρέχουμε στην Κλασική και τερματίζουμε στο Καλιμάρμαρο.

Καλά χιλιόμετρα να έχεις εκεί που πας κι εμείς θα τρέχουμε μαζί σου πάντα κύριε Χρήστο μας.

Σημείωση:Η φωτογραφία είναι αναδημοσίευση από το site του περιοδικού Runner. Η πλήρης είδηση εδώ.

Διακοπές

Η ώρα είναι 7:30 το πρωί και τρέχω στην παραλία δίπλα στο κύμα. Η ζέστη είναι ακόμα υποφερτή αν και η υγρασία από την θάλασσα κυριολεκτικά φαίνεται καθώς κοιτάζω την πρωινή ομίχλη που απλώνεται στον κόλπο. Ο ρυθμός είναι χαλαρός, άλλωστε στην άμμο δεν πάω να τρέξω για χρονόμετρο και προτιμώ να απολαμβάνω το τοπίο. Χαιρετώ σηκώνοντας το χέρι μου έναν δρομέα κι εκείνος μου γνέφει την απάντηση του. Χωρίς λόγια ξέρουμε κι οι δυο ότι κάνουμε κάτι που μας γεμίζει και αξίζει γι αυτό να θυσιάσουμε τον πρωινό μας ύπνο. Πιο κάτω βλέπω και άλλους δρομείς, άλλοι με τα μαγιό και ξυπόλητοι κι άλλοι με αθλητικά και δρομικά παπούτσια, υπάρχει όλη η γκάμα από τους πιο περιστασιακούς μέχρι τους πιο συστηματικούς αθλούμενους. Ακόμα κι αυτοί που δεν τρέχουν έχουν βγει για πρωινό περπάτημα στην παραλία.

Σε επόμενη προπόνηση στην άσφαλτο βλέπω κι άλλους δρομείς τακτικά: Μια γυναίκα που τρέχει μαζί με τον σκύλο της και ένα πατέρα που τρέχει μαζί με τον γιο του (δεν τους ρώτησα αλλά είμαι βέβαιος από την ομοιότητα). Φυσικά ο σκύλος είναι δεμένος με λουρί καθώς τρέχει δίπλα στην αφεντικίνα του, για να προλάβω και την φοβισμένη ερώτηση του φίλου μου του Τρεχαλάκη.

Έγιναν ξαφνικά όλα τόσο τέλεια; Άρχισαν να γυμνάζονται σε τόσο μεγάλους αριθμούς οι Έλληνες; Βρίσκομαι στον παράδεισο των δρομέων, ή μήπως ...
Ο δρομέας που τρέχει παρέα με τον γιο του μου απαντάει στο χαιρετισμό μου με ένα χαμογελαστό: "Good morning" και πιο κάτω η δρομέας με τον σκύλο με χαιρετάει: "Guten morgen". Δυστυχώς η ειδυλλιακή εικόνα δεν είναι αληθινή. Βρίσκομαι στην Πελοπόννησο και μένω σε ένα ξενοδοχειακό συγκρότημα όπου οι μισοί σχεδόν πελάτες είναι Γερμανοί μαζί με μερικές ακόμα εθνικότητες όπως Ολλανδοί, Άγγλοι, Γάλλοι και Ρώσοι. Θα πρέπει να προσθέσω για να μην φανώ ως απόλυτα απαισιόδοξος, ότι άκουσα και μερικές καλημέρες ως απάντηση αλλά αν κράταγα στατιστικές είμαι σίγουρος ότι το ποσοστό θα ήταν πολύ χαμηλό.

Πάντως οι διακοπές είναι η μόνη περίοδος που τρέχω και νιώθω απόλυτα φυσιολογικός κι όχι σαν κάτι το αξιοπερίεργο. Βέβαια όταν πέρασα για πρώτη φορά με το ποδήλατο μου μέσα από ένα γειτονικό χωριό ένιωσα να με κοιτάνε σαν τον εξωγήινο μια και σίγουρα δεν είχαν ξαναδεί ποδηλάτη με πλήρη ποδηλατική εμφάνιση και φυσικά πολύ περισσότερο δεν είχαν ξαναδεί ποδήλατο δρόμου με αερόμπαρες τριάθλου-χρονομέτρου. Οπότε για να προλάβω και την επόμενη σας ερώτηση να σας πω ότι η προπόνηση περιλάμβανε και πολύ κολύμπι μια και ο επόμενος αγώνας-στόχος είναι Τρίαθλο τον Σεπτέμβριο.

Καλές διακοπές σε όσους δεν έχουν πάει ακόμα και φυσικά καλές προπονήσεις!

Ένας Ironman στην ψυχή

Ο Marc Herremans είναι ένας Βέλγος Τριαθλητής. Το 2001 στον αγώνα Ironman της Χαβάης τερμάτισε έκτος σε ηλικία 28 χρονών. Το μέλλον ήταν μπροστά του και ο στόχος του για τον επόμενο χρόνο ήταν το πλασάρισμα στην τριάδα. Αλλά στις 28 Ιανουαρίου του 2002 ο Marc είχε ένα πολύ σοβαρό ατύχημα στην διάρκεια της προπόνησης με το ποδήλατο του. Το αποτέλεσμα αυτού του δυστυχήματος ήταν ότι ο Marc έμεινε παράλυτος από την μέση και κάτω.

Η ζωή του είχε τελειώσει. Έτσι θα σκεφτόταν ο καθένας, αλλά όχι ο Marc Herremans. Ξεκίνησε να προπονείται και κατάφερε να τερματίσει τον αγώνα Ironman της Χαβάης του 2002, σε διάστημα μόνο δέκα μήνων μετά το ατύχημα που τον καθήλωσε στο αναπηρικό καροτσάκι. To 2003 και το 2004 ήταν τρίτος στην κατηγορία των αθλητών με ειδικές ανάγκες και το 2005 ήταν δεύτερος. Το 2006 ο Marc πέτυχε το όνειρο του: Κέρδισε το Ironman της Χαβάης.

"Ποτέ μην παρατάς τα όνειρα σου και ευχαριστήσου την ζωή!"
Marc Herremans

Ο Μαραθωνοδρόμος σε Τριαθλητικές περιπέτειες

Τον τελευταίο καιρό απόκτησα μια νέα αγάπη: Το Τρίαθλο.
Δεν παράτησα το τρέξιμο βέβαια, αλλά ο χρόνος μου τώρα πια μοιράζεται στα τρία. Όχι ακριβώς στα τρία γιατί το κάθε άθλημα θέλει τον δικό του χρόνο ενασχόλησης. Τον περισσότερο χρόνο τον θέλει το ποδήλατο και τον λιγότερο το κολύμπι. Το τρέξιμο βρίσκεται στην μέση, τουλάχιστον μέχρι αυτήν την στιγμή που γράφω.

Θα μου πείτε τώρα δεν σου έφτανε που είχες τόσες ώρες προπόνησης για τον Μαραθώνιο θέλεις να βάλεις κι άλλα δύο αθλήματα στο πρόγραμμα σου; Ναι η αλήθεια είναι ότι το Τρίαθλο έχει ένα μειονέκτημα, μάλλον δύο αλλά για το δεύτερο θα σας πω πιο κάτω. Χρειάζεται χρόνο, πολύ χρόνο, όσο περισσότερο τόσο καλύτερα. Ο ιδανικός Τριαθλητής είναι φοιτητής ή ακόμα καλύτερα εισοδηματίας. Άρα ποτέ δεν θα γίνω ιδανικός Τριαθλητής: για την πρώτη περίπτωση πρέπει να εφεύρω χρονομηχανή και να γυρίσω πίσω τον χρόνο και για την δεύτερη πρέπει να κερδίσω το Τζόκερ (αυτό κι αν είναι αδύνατο αφού ποτέ δεν παίζω)!

Τα πλεονεκτήματα όμως είναι τόσα πολλά που χρειάζονται ένα βιβλίο για να εξηγηθούν όλα. Θα σταθώ μόνο σε ένα που είδα ο ίδιος ως αρχάριος Τριαθλητής. Το πόσο τέλεια δένουν και αλληλοσυμπληρώνονται τα τρία αγωνίσματα μεταξύ τους. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι το τρέξιμο είναι κορυφαίο για την φυσική κατάσταση αλλά έχει το μειονέκτημα ότι καταπονεί και "σφίγγει" τους μυς και το σώμα. Κολυμπώντας λοιπόν το σώμα χαλαρώνει και γυμνάζει μυς που στο τρέξιμο μένουν σχεδόν άχρηστοι: πλάτη, στήθος, ώμοι, χέρια. Επίσης το τρέξιμο υστερεί στο ότι δεν σου δίνει δύναμη στα πόδια, οπότε μια βόλτα με το ποδήλατο, ειδικά όταν έχει και ανηφορικές διαδρομές προσφέρει δύναμη που ποτέ δεν θα αποκτήσει ο κλασικός δρομέας. Ό,τι λείπει από το ένα άθλημα το δίνει το άλλο και ο συνδυασμός τους έχει τα μέγιστα οφέλη, κάτι που κανένα άθλημα δεν μπορεί να πετύχει από μόνο του.

Υπάρχει κι άλλο ένα μεγάλο πλεονέκτημα του Τριάθλου: η ποικιλία. Ποτέ δεν βαριέσαι γιατί η προπόνηση έχει τόσα πολλά στοιχεία και δεν είναι καθόλου μονότονη, μπορείς να κάνεις διπλές ή και τριπλές προπονήσεις πολύ εύκολα. Έγραψα στην αρχή ότι θα πω ένα πλεονέκτημα και ήδη έγραψα δύο, οπότε σταματάω εδώ πριν γράψω όλο το βιβλίο που λέγαμε.

Ας είμαι όμως αντικειμενικός και ας γράψω και το άλλο μειονέκτημα του Τριάθλου: θέλει εξοπλισμό, πολύ εξοπλισμό! Την προηγούμενη εβδομάδα που κατέβηκα σε έναν αγώνα Τριάθλου είχα μαζί μου 3 τσάντες (μια για κάθε αγώνισμα) , 1 σχάρα ποδηλάτου, 1 ποδήλατο συν τα ανταλλακτικά του (σαμπρέλες, τρόμπες, κτλ). Ούτε μετακόμιση να έκανα!

Άντιο Γιώργο

Αθλητής: κολυμβητής, ποδηλάτης και δρομέας. Όλα τα δοκίμασες και σε όλα είχες πάθος, όπως και με την ζωή. Με ρώταγες συμβουλές για να τρέξεις τον πρώτο σου Μαραθώνιο. Το κατάφερες κι αυτό όπως κάθε τι που ήθελες να κατακτήσεις. Έφτιαξες το ποδήλατό σου κομμάτι-κομμάτι μόνος σου όπως σου άρεσε. Και ξεκίνησες την βόλτα παρέα με τους φίλους σου. Είδες την κορυφή που τόσο σου άρεσε να ανεβαίνεις και χαμογελώντας ανέβηκες.

Αλλά ξέχασες να γυρίσεις πίσω. Έμεινες εκεί να μας κοιτάς από ψηλά. Γιατί Γιώργο φίλε μου;

Άλλος ένας Μαραθώνιος από την σκοπιά του θεατή

Φέτος αποφάσισα να τρέξω στον αγώνα των 10 χιλιομέτρων μια και η προπόνηση μου δεν ήταν η κατάλληλη για να συμμετέχω στον Μαραθώνιο της Μεσσήνης. Αυτό μου έδωσε την ευκαιρία να είμαι θεατής στον Μαραθώνιο, όπως και το 2007 στην Κλασική.

Παρέα λοιπόν με τους φίλους που τρέξαμε στο 10άρι πήγαμε στο 32ο χιλιόμετρο του αγώνα για να παροτρύνουμε τους Μαραθωνοδρόμους. Σε αυτό το σημείο έβγαλα κάμποσες φωτογραφίες που βρίσκονται εδώ:

http://s296.photobucket.com/messini-marathon



Αυτές τις φωτογραφίες δεν πρόκειται να τις δείτε δημοσιευμένες σε εμπορικά sites και φυσικά δεν πωλούνται. Όμως το αντίτιμο το έχω ήδη εισπράξει:

Γιατί ένας από τους 42195 λόγους που τρέχω Μαραθώνιο είστε εσείς, οι άγνωστοι σε μένα δρομείς.

Απρόσμενα αποτελέσματα!

Χτες οι καιρικές συνθήκες ήταν δύσκολες: κρύο και πολύ δυνατός αέρας. Παρόλα αυτά η λιακάδα ήταν μια καλοδεχούμενη αλλαγή μετά από πολλές μέρες συννεφιάς και η καλή παρέα ανέβασε την διάθεση για προπόνηση.


Το ρολόι έδειξε τα εξής:




















Η μέτρηση της απόστασης με το GPS έδειξε ότι η διαδρομή ήταν κατά απίστευτη σύμπτωση 42 χιλιόμετρα και 190 μέτρα (όση απόσταση έχει και ο Μαραθώνιος). Ο τελικός χρόνος της 1 ώρας 33 λεπτών και 6 δευτερολέπτων έχει περιθώρια βελτίωσης. Τι κρίμα όμως που έχει γίνει με το ποδήλατο!

Υ.Γ. Κι όμως δεν έχει γίνει φωτομοντάζ, ακόμα απορώ πως συνέβηκε να σταματήσει το "κοντέρ" σε τέτοιο σημαδιακό νούμερο.