Φέτος δεν έτρεξα στην κλασική Μαραθώνιο. Μετά από 3 χρόνια που συμμετείχα συνεχώς, φέτος έχω προγραμματίσει να τρέξω στο εξωτερικό. Αυτό μου έδωσε την ευκαιρία να είμαι θεατής στο Καλλιμάρμαρο, όπως και παλιότερα. Το 2002 είχα παρακολουθήσει τον Μαραθώνιο από το Στάδιο ως θεατής, όπως και το 2003. Το 2004 στους Ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας ήμουν και πάλι θεατής στο Στάδιο, σε μια θέση που απείχε ελάχιστα μέτρα από την γραμμή του τερματισμού.
Όμως η μεγάλη διαφορά το 2004 στην εμπειρία μου ως θεατής ήταν ότι είχα ήδη ξεκινήσει την προετοιμασία μου τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου, για να τρέξω κι εγώ τον πρώτο μου Μαραθώνιο στην κλασική το Νοέμβριο. Όταν παρακολουθούσα τους δρομείς να τερματίζουν τον Μαραθώνιο των ανδρών αισθανόμουν τα πόδια μου πιασμένα από το long run της προηγούμενης Κυριακής. Δεν φύγαμε με τον γιο μου από το στάδιο παρά μόνο όταν είχαν τερματίσει όλοι οι δρομείς, οι τελευταίοι έφτασαν στο Στάδιο λίγο κάτω από τις 3 ώρες και χειροκροτούσαμε τον κάθε δρομέα, όπως και όλοι οι άλλοι θεατές. Σκεφτόμουν μέσα μου και τον δικό μου τερματισμό που περίμενα να πετύχω σε τρεις μήνες από τότε και επίσης σκεφτόμουν τον άθλο αυτών των αθλητών, το πόσο ανώτεροι από μένα ήταν όλοι σε επιδόσεις ακόμα και οι τελευταίοι στην κατάταξη.
Φέτος βρέθηκα και πάλι να είμαι θεατής αλλά η μεγαλύτερη διαφορά από το παρελθόν είναι ότι τώρα πια είχα τρέξει και ο ίδιος Μαραθώνιο. Περίμενα λοιπόν την άφιξη των πρώτων αθλητών βλέποντας πλάνα στην γιγαντοοθόνη παρέα με φίλους. Είδα τους πρώτους Κενυάτες δρομείς, τους πρώτους Έλληνες και μέσα στους πρώτους και τον φίλο μου τον Γιάννη. Άρχισα να πανηγυρίζω, να του φωνάζω, πήγα κοντά του στον τερματισμό του μίλησα και τον έβγαλα και φωτογραφίες. Το ίδιο και αργότερα όταν ήρθαν κι άλλοι φίλοι και γνωστοί αθλητές. Ο Γιώργος τερματίζει χέρι χέρι με τον Βλάση, στον τερματισμό αγκαλιάζονται συγκινημένοι, ο φίλος ο Γιώργος έχει κάνει ατομικό ρεκόρ, του φωνάζω μπράβο και αργότερα τα λέμε κι από κοντά. O Σάββας τερματίζει τον πρώτο του Μαραθώνιο σε εξαιρετικό χρόνο παρά τα προβλήματα που αντιμετώπισε τις τελευταίες μέρες, λίγο αργότερα τερματίζει και ο Άγγελος στον πρώτο του Μαραθώνιο επίσης. Ο Βασίλης που τρέχουμε μαζί στην προπόνηση στο ίδιο στάδιο έρχεται και τερματίζει έχοντας τρέξει τα τελευταία χιλιόμετρα μαζί με τον γιο του. Λίγο αργότερα τερματίζουν ο Σωτήρης και ο Κώστας με τον Βαγγέλη, ο Σωτήρης και ο Βαγγέλης έχουν μόλις τερματίσει τον πρώτο τους Μαραθώνιο. Χαιρετάω τον Βαγγέλη μετά τον τερματισμό, είναι πολύ συγκινημένος μια και τρέχαμε μαζί από το καλοκαίρι στην προετοιμασία για τον πρώτο του Μαραθώνιο.
Φεύγοντας από το Στάδιο νιώθω γεμάτος, σήμερα νιώθω ότι έκανα 30 ατομικά ρεκόρ μαζί με τους φίλους μου. Θυμήθηκα μαζί τους την δική μου αξέχαστη εμπειρία του πρώτου τερματισμού σε Μαραθώνιο και ξανάζησα συγκινητικές στιγμές. Ευχαριστώ τους φίλους μου για την έμπνευση που μου χάρισαν και φυσικά:
Ένας από τους 42195 λόγους που τρέχω Μαραθώνιο είστε εσείς, οι φίλοι μου!
Υ.Γ. Άφησα να περάσει μια εβδομάδα πριν γράψω αυτό το σχόλιο, ήθελα να περάσει χρόνος για να αποφορτιστώ από τα αμέτρητα συναισθήματα και το τόσο γεμάτο Σαββατοκύριακο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου