Μία μόνο συμβουλή !

Αν έπρεπε να δώσεις μια μόνο συμβουλή σε κάποιον που τρέχει για πρώτη φορά Μαραθώνιο ποιά θα ήταν ;

Μόνο μία συμβουλή, όχι να γράψεις βιβλίο "1000 και 1 συμβουλές για τον πρώτο σας Μαραθώνιο". Είναι πολύ εύκολο: Ξεκίνα χαλαρά, μην βιάζεσαι!

Τι λένε οι παλιότεροι: "Αν νιώθεις ότι πας καλά πας γρήγορα. Αν νιώθεις ότι πας σιγά πας καλά."

Είναι λογικό μετά από 2-3 εβδομάδες χαλάρωσης, με λιγότερες και ηπιότερες προπονήσεις να αισθάνεσαι ξεκούραστος και έτοιμος για τον αγώνα. Μόλις δοθεί η εκκίνηση η αδρεναλίνη σε ανεβάζει και γεμάτος ενέργεια ξεκινάς τον αγώνα σου. Είναι πάρα πολύ εύκολο να φύγεις 10-15 δευτερόλεπτα ανά χιλιόμετρο πιο γρήγορα από τον ρυθμό στόχο σου, χωρίς να το καταλάβεις. Μην ξεχνάς όμως ότι τον ρυθμό που στην αρχή σου φαίνεται πολύ εύκολος πρέπει να τον διατηρήσεις για 3 και παραπάνω ώρες.

Άλλο παλιότερο γνωμικό: "Αν περάσεις γρήγορα το πρώτο πεντάρι, γύρνα πίσω και ξαναπέρασε το."

Ο μεγάλος περιοριστικός παράγοντας στον αγώνα του Μαραθωνίου είναι το διαθέσιμο γλυκογόνο. Χωρίς το γλυκογόνο το "κάρφωμα" είναι παραπάνω από σίγουρο. Γι αυτό και ένας χαλαρός στην αρχή ρυθμός βοηθάει στο να κάνεις οικονομία καυσίμου για αργότερα στον αγώνα. Αν πατήσεις γκάζι από την αρχή του αγώνα στο τέλος θα τρέχεις με το ρεζερβουάρ άδειο.

Μια ακόμα σχετική ρήση: " Μην προσπαθήσεις να ακολουθήσεις κάποιον που σου φαίνεται πιο αργός από σένα. Μην το πάρεις πατριωτικά αν βλέπεις να τρέχει πιο γρήγορα από σένα στα πρώτα χιλιόμετρα του αγώνα ένας παππούς με κοιλίτσα και ποτέ μην προσπαθήσεις να κάνεις κόντρα μαζί του."

Υπάρχουν 2 περιπτώσεις εδώ:

Α) Η κρίση σου ήταν σωστή και όντως ο παχουλός κύριος είναι πιο αργός από σένα. Πιο κάτω ο ενθουσιασμός του θα εξαφανιστεί όταν θα αρχίσει να κόβει τον ρυθμό του, να περπατάει ή ακόμα και να εγκαταλείπει. Όμως ο ξέφρενος για εκείνον ρυθμός ήταν υπερβολικά γρήγορος και για σένα, δυστυχώς για σένα εκτός από τον δικό του αγώνα χάλασε και τον δικό σου.

Β) Κι όμως τα φαινόμενα απατούν, ο ασπρομάλλης κύριος που σε περνάει σαν σταματημένο στα πρώτα χιλιόμετρα του αγώνα είναι πιο γρήγορος από σένα. Για την ακρίβεια πριν 30 χρόνια όταν ήταν στην ηλικία σου το ατομικό του ρεκόρ στον Μαραθώνιο ήταν 1 ώρα πιο γρήγορο από τον χρόνο που περιμένεις να κάνεις εσύ σήμερα. Τώρα που πέρασαν τα χρόνια ο παππούς είναι μόνο 30 λεπτά γρηγορότερος από σένα. Αν τον ακολουθήσεις αυτό που θα καταφέρεις είναι να γυρίσεις πίσω τον χρόνο και να ξαναφέρεις την μεταξύ σας διαφορά στην 1 ώρα, μια και θα χάσεις άλλα 30 λεπτά στο υπόλοιπο του αγώνα.

Το ηθικό δίδαγμα είναι ότι είτε πιο γρήγορος, είτε πιο αργός από σένα είναι ο δρομέας που πας να ακολουθήσεις μόνο κακό μπορείς να κάνεις στον αγώνα σου.

"Οι πιο πολλοί αγώνες Μαραθωνίου έχουν χαθεί στα πρώτα μέτρα της διαδρομής"

Μια προσωπική μαρτυρία: Στον τελευταίο μου αγώνα Μαραθωνίου για πρώτη (και ελπίζω και για τελευταία) φορά υπερεκτίμησα τις δυνάμεις μου και έφυγα πιο γρήγορα από τον ρυθμό που είχα στα πόδια μου. Πέρασα τον μισό Μαραθώνιο 2-3 λεπτά πιο γρήγορα από τον στόχο μου. Το αποτέλεσμα ήταν ότι στο δεύτερο μισό του αγώνα o ρυθμός μου έπεσε με αποκορύφωμα το 34ο χιλιόμετρο όπου αναγκάστηκα να περπατήσω και κατόπιν συνέχισα να αγωνίζομαι με νύχια και με δόντια να φτάσω μέχρι τον τερματισμό. Ο τελικός απολογισμός ήταν ότι όχι μόνο έχασα τα 2-3 λεπτά που κέρδισα στο πρώτο μισό αλλά επιπλέον πήρα καπέλο άλλα 4 λεπτά στο δεύτερο μισό του αγώνα.

Τέλος μια ρήση που τα λέει όλα: "Τρέξε τον δικό σου αγώνα. Όχι τον αγώνα κάποιου άλλου" Νίκος Δημητριάδης προπονητής του Νίκου Πολιά.