Ημιμαραθώνιος Υμηττού

Την Κυριακή 3 Φεβρουαρίου συμμετείχα στον αγώνα δρόμου βουνού του Υμηττού. Ο καιρός ήταν ιδανικός για τρέξιμο με αρκετή όμως πρωινή υγρασία. Βέβαια αργότερα όταν βγήκε για τα καλά ο ήλιος η υγρασία υποχώρησε και μετά τον τερματισμό απολαύσαμε την λιακάδα στο γρασίδι του σταδίου του Χολαργού. Ο αγώνας ήταν και φέτος εξαιρετικά άρτια οργανωμένος με σταθμούς ποτών, με αποδυτήρια για να αλλάξουμε πριν και μετά τον αγώνα και κυρίως με κέφι και ενθουσιασμό από τους εθελοντές.

Χάρηκα που είδα φίλους και γνωστούς και τα είπαμε από κοντά, μια και για μένα αυτός ήταν ο πρώτος αγώνας δρόμου για το 2008. Αγωνιστικά δεν πήγα όπως περίμενα γιατί με ταλαιπώρησε ένα τράβηγμα χαμηλά στους κοιλιακούς στα τελευταία 6 χιλιόμετρα του αγώνα και αναγκάστηκα να κάνω jogging μέχρι να τερματίσω. Μέχρι την μεγάλη ανηφόρα στην αναστροφή στο δέκατο περίπου χιλιόμετρο πήγαινα σχετικά καλά αν και παρασύρθηκα λίγο στις κατηφόρες προσπαθώντας να ακολουθήσω έναν άλλο δρομέα (από τον περσινό αγώνα ήξερα ότι είναι καλύτερος από μένα σε επιδόσεις οπότε ήταν λάθος τακτικής γιατί άνοιξα το ρυθμό μου και αυτό μάλλον με κούρασε). Ο φίλος Αντώνης που τρέχαμε μαζί σε εκείνο το σημείο συγκρατήθηκε κάπως για να τρέξουμε παρέα και μετά στην ανηφόρα είχε περισσότερες δυνάμεις και έφυγε δυνατά. Άντεξα όσο μπορούσα στην ανηφόρα, αν και άρχισα να βλέπω δρομείς να με προσπερνάνε αλλά δυστυχώς μετά στην κατηφόρα ήμουν "μαγκωμένος" και δεν μπορούσα να ανοίξω τον ρυθμό μου στον βαθμό που είχα αρχικά σχεδιάσει. Ο δικέφαλος μυς στο δεξί μου πόδι άρχισε να διαμαρτύρεται και πήγα πιο αργά στην απότομη κατηφόρα που είναι το αγαπημένο μου σημείο στον αγώνα.

Μετά το μικρό κομμάτι της ασφάλτου, ξαναμπαίνοντας στο στενό μονοπάτι οι κοιλιακοί άρχισαν να με πονάνε σε κάθε προσγείωση στο έδαφος. Δοκίμασα να κόψω τον ρυθμό, να ξανανοίξω ρυθμό μου αλλά το πρόβλημα χειροτέρευε. Οπότε αναγκαστικά άρχισα το jogging κάνοντας όσο μπορούσα στην άκρη για να περάσουν οι άλλοι δρομείς. Μετά την υπόγεια διάβαση της Αττικής οδού μια εθελόντρια με είδε να υποφέρω, με ρώτησε αν είμαι καλά και όταν της απάντησα ότι είχα ένα τράβηγμα προσφέρθηκε να μου βάλει πάγο. Της είπα ότι δεν ήθελα γιατί ο πόνος ήταν στην κοιλιακή χώρα και την ευχαρίστησα. Φάνηκε πάντως η προθυμία των εθελοντών που δεν ήρθαν στον αγώνα σαν αγγαρεία αλλά με διάθεση να προσφέρουν. Μπράβο τους, πραγματικά το χάρηκα και τους ευχαριστώ και για τα χειροκροτήματα και τις παροτρύνσεις προς όλους τους φίλους δρομείς.

Όταν ξαναβγήκα στην άσφαλτο βρήκα τον φίλο μου τον Σπύρο και μου έκανε παρέα στο χαλαρό τρέξιμο μου μέχρι το στάδιο και βρήκαμε και μια καλή ευκαιρία να τα πούμε λίγο. Μετά τον τερματισμό πήγα άλλαξα, έκανα το ζεστό μου μπάνιο, έφαγα το σάντουιτς και ήπια το τσάι που μας πρόσφεραν οι διοργανωτές. Στις απονομές στον στίβο τα είπαμε με τους φίλους και γνωστούς και χαλαρώσαμε στο γρασίδι.